Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ........ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας.. μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή, η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας ....
Έρημα χωριά...
άνοιξη βαριά στης καρδιάς τη ζυγαριά
άγνωστα πουλιά μέσ' τα φύλλα που θροίζουν
και σε τόπους που μυρίζουνε βροχές, άγριες βροχές
μυρίζουνε βροχές, άγριες βροχές...Έρημα χωριά
λίγο έξω απ' τα σύνορα
βλέμματα θεριά, άλλου κόσμου μαχαιριά
άλλου κόσμου η μαχαιριά.Τώρα νοσταλγώ
τα φιλιά που δε μετρήσαμε τα τραγούδια π' αγαπήσαμε
και τα παίρνω μακριά σαν τα έρημα χωριά...
...σαν τα έρημα χωριά.
Το μονοπάτι από τα χωράφια του Α'ι'δωνι για του παππου Ταση ...οτι απέμεινε.
Να ειμαστε όλοι καλα ...και καλα ανταμώματα
Το σπίτι του παππού Τάση από το ποτάμι... ...ας μείνει στην μνήμη μας με το τζάκι αναμένω, αριστερα να κάθετε ο παππού Τάσης ,να πυρώνετε, και δεξια η γιαγιά η Τάσενα να κόβει καφέ με ρεβίθια στον χειρόμυλο...και το κάτω το δωμάτιο παστρικό , περιποιημένο να περιμένει το παιδί που σπουδάζει στα Γιάννενα...και το μαγειργιό να μοσχομυρίζει μελι [την αφιερώνω στον μπάρμπα μου τον Σπύρο Ζαρβαλά ]
το τζάκι και ο φούρνος στο μαγειργιό του Σταυρόπουλου
Στο πήγαδι του Τσουκαλά...τώρα χωρις νερο ...χωρίς την μεγάλη καρυδιά...τώρα δάσος,και τα αγριογουρουνα να σκαβουν...
Η (γκρεμίνα) στο μονοπάτι με φόντο το (λακο) ποτάμι
..Απειλητικά πλεον οι κουτσουπιές ,γκορτζιές , πορδαλιές, πουρνάρια γεμίζουν τα χωραφια σαν να θελουν να σβησουν την ιστόρια.
Τα χωράφια που έσπερνε τρυφύλλι ο παππου Νικολας...τώρα οργωμένα απο τα αγριογούρουνα και τα μπεζούλια γκρεμισμενα
Στον τέλος {μπάτο} των χωραφιών (Ζαρβαλάτικα) στο σμίξιμο του ποταμιού με το λάκο του Κατσαμπούκα.
Το ποτάμι ...
Το μονοπάτι... από του Σταυρόπουλου στον παππου Ταση
Το σπιτι του Ν Κατσαμπούκα οπως φαινεται απο τα χωράφια του Σταυρόπουλου.
Το σπιτι του Β Σταυρόπουλου (Τσιαπαρατικα)
